Kalitesini bilmem ama gerçekten herkes için kalp çarpıntısı bir hikaye oldu. Beşiktaş çok kötü başladı, fırtına gibi esti, neredeyse sekerek finali yaptı. Sergen Yalçın’ın gözyaşları bu hikayeyi ve daha fazlasını anlatıyor aslında. Kişisel hikayesini de. Gerçekten içten, gerçekten Sergen. Dünyanın en vurdumduymaz büyük yeteneklerinden biri olarak geçirdiği futbolculuk kariyeri sonrası, dar ama doğru yönettiği kadroyla yakaladığı şampiyonlukla, yıllardır hepimizden sakladığı, o içten, o gerçek Sergen’i de gördük böylece.

Bizzat yanımda, televizyonda anlattığı ‘Bayern beğenmiş sonra sorup soruşturmuşlar ve transferden vazgeçmişler’ hikayesinde kendisiyle, futbolculuğuya dalga geçen şampiyonun savunma mekanizmasıymış meğer hepsi. Meğerse umursuyormuş, fazlasıyla. Bunu gördük. 

Yılın oyuncusu...

Oyunun matematiği, taktiği tekniği üzerine bilgisi olduğu kesin. Ki büyük yeteneklerde winnerlar’da bu azdır. Yoksa bu ligi, bu dar kadroyla, Terim ve Bulut/Belözoğlu’nun elindeki iki 11 çıkaracak, arada yapılan transferlerle de kimyayı bozacak transferlere rağmen zirvede bitirmek kolay değil. Ama bu ligi bununla kazanmadı. Bu ligi süperstarlığını kadrodaki her bir oyuncuya geçirerek kazandı. Elindeki kadronun tamamı için kariyerlerinin zirvesini yakaladıklarını söyleyebiliriz. Ghezzal yılın oyuncusu, Atiba heykeli az sonra vs.

Ama en önemlisi şu: Ersin-Utku kalede, mutsuz Vida, Galatasaray ve Fenerbahçe’nin reddettiği Souza, geçen yıl 66 dakika oynayan Aboubakar. Bu gerçekten büyük iş. Başında ve sonunda gerçekten sendeledi ama zaten hikaye, Beşiktaş için güzelleştiren de bu. Güzel hikaye, çok güzel hikaye...

Mehmet Demirkol / Fanatik