Dortmund, haftasonu sinirlerini fazlasıyla bozan Bayern maçının rövanşına çıkmış gibi başladı. Hırslı bir baskıyla... Sergen Yalçın ise, Ajax deplasmanı mantığıyla, 5 kesici, 4 fizik oyuncu artı Umut Meraş’la... Ancak fizikle Dortmund’la mücadele etmek kolay değil. Bu hemen anlaşıldı. Çünkü presleri çok gerçek ve çok dinamik...

Yalçın’ın geçen sene başarı sağladığı ön alan presinin 3-5 kademe iyisini yapabilen bir takıma karşı topu boşluklara hızlı ve mümkünse uzun, isabetli paslarla taşıyabilmek lazım. Yani topa hükmetmek. Ama Sergen Yalçın’ı suçlamak da zor. Çünkü bunu yapabilecek formda çok fazla oyuncusu yok.

Bu sahne için...

Yine de merkezde pası daha iyi oynayabilen eldeki oyuncularla çıkmak, fizik bir mücadeleden daha doğru olabilir miydi diye sormalı. Misal Topal- Souza ikilisini savunmanın önüne koymak yerine Ghezzal’ın ortada olduğu dört ya da üç merkezle topu oradan çıkarabilir miydi?

Tabii bu oyunun asıl ihtiyaç duyduğu adamlar Salih ve Oğuzhan ama onlar bu sahne için ideal formdan çok ama çok uzak. Şampiyonlar Ligi macerasında Sergen Yalçın’ın ne temel planını ne de maçlara özel oyunlarını herhangi bir olumlu sonuç doğurdu.

Maalesef üç rakip için de çözmesi kolay maçlar oldu. Asıl kötü olan bu. Umarım bu hocaya önümüzdeki dönem için yapılması gerekenler konusunda bir uyanış imkanı sağlar. Çünkü maalesef bu çok eski bir futbol. Hiç işlemiyor.

Mehmet Demirkol / Fanatik