İşte o açıklamalar;

- TÜRKİYE BENİM EVİM GİBİ -

"İyiyim. Bu yıl yeni bir meydan okuma için çok çalışıyorum. Buraya sık sık geliyorum çünkü Türkiye benim evim gibi. Buradan ayrılmak benim için çok zor, bu yüzden ne zaman vaktim olsa buraya gelip arkadaşlarımla görüşüyorum. Yeniden gelmek çok güzel." dedi.

- BU YAZ YENİ BİR MACERA İÇİN FIRSAT BEKLİYORUM -

"Zor bir süreçti. Kadrodan çıkarılınca profesyonel olarak çalışmam zordu; çünkü 6-7 oyuncuyduk ve büyük bir antrenman yapmamız zordu, küçük bir maç çalışması yapamıyorduk. Kış döneminde kiralık olarak başka bir kulübe gitmeme izin yoktu. Bir futbolcu için en önemli şey oynamaktır. Ama pes etmedim, elimden geldiği kadar idman yaptım. Şu anda Fransa’da profesyonel kariyerime başladığım yerde, ilk kulübümdeyim. Takımla çalışıyorum, bu benim için iyi; çünkü seviyemi en üstte tutabiliyorum. Bu yaz yeni bir macera için fırsat bekliyorum." dedi.

- KİMSE CEVAP VERMEDİ -

"Çok zordu; çünkü daha önce sosyal hayatımda da profesyonel kariyerimde de böyle bir şey yaşamadım. Milli takımdan henüz dönmüştüm; ama ondan önce, Umut geldiği zaman bir şeylerin yolunda olmadığını biliyordum. Uzun süre futbol oynadığınız zaman bu gibi durumları daha yaşanmadan önce sezebiliyorsunuz. İçerdeki Sporting Lizbon maçıydı, aileme ve arkadaşlarıma bunun son maçım olduğunu söylemiştim. Biliyordum. Gökhan Töre, Ghezzal ve Rosier gibi oyuncularla konuştum. Birçok oyuncuyla iyi bir bağım vardı. Hissetmiştik. İyi bitirmemiştik, kötü başlamıştık. Takım olarak bir şeyleri hissetmeye başladık. Hepimiz kardeş gibiydik. Bazılarımız yazın bir anda yok oldu, Ljajic gibi. Bir gün antrenmana geldim, “Adem nerede?” diye sordum, kimse cevap veremedi. Daha bir gün önce birlikte çalışmıştık. Kötüydü, o durumda olmak zordu. Bugüne kadar konuştuğum tüm kulüpler, neden kadro dışı kaldığımı merak etti. “Ben bile bilmiyorum” dedim. Birden oluverdi. Onlar da belki bedenimde bir sorun vardır diye düşündü. Bir futbolcu için bunları yaşadıktan sonra ayakta kalmak çok zor." dedi.

- TÜRKİYE'DE BÖYLE DEĞİL -

"Gerçek sebebini öğrenemedim. Bugüne kadar böyle bir yanıt alamadım. Başlangıçta Trabzonspor ile ilgili bir fotoğrafı beğendiğim için olduğunu söylediler. Bunu ilk kez yapmamıştım. Şampiyonluk sezonunda Trabzonspor’a 2-1 yenildiğimiz maç sonrasında da fotoğraf beğendim. Bu beni çok şaşırttı; çünkü başka bir oyuncunun da o fotoğrafı beğendiğini; ama benim başıma gelenlerden sonra beğenisini çektiğini gördüm. “Ne oluyoruz ya?” diye düşündüm. Problem bendim. Olanları kabul ettim; çünkü ben profesyonelim. Böyle karar aldılarsa, tamam. Takımda sorun çıkarmak istemedim. Kazanmamız gerekiyordu ve böyle kazanacaksak benim için bir sorun yoktu. Ama işler daha da kötüleşti. Türkiye’de kadro dışı kalınca takımda duruyorsun, işler Avrupa’daki gibi işlemiyor. Orada kadro dışı kalınca antrenman yapabiliyorsun, kadroda olmasan bile geleceğin için fit kalabiliyorsun, bol şans diliyorlar. Türkiye’de böyle değil, bizzat öğrendim." dedi.

- ABOUBAKAR GİTTİKTEN SONRA HER ŞEY DEĞİŞTİ -

"Bence Sergen Yalçın, o sezon neler olacağını biliyordu. İstifa ettiği zamanı hatırlıyorum da… Şampiyon olduğun, kupayı, her şeyi kazandığın zaman bir sene daha sözleşme imzalamaman için bir sebep görmüyorum! Bu bana göre normal değildi. Sergen de hissetmeye başlamıştı. Aboubakar gittikten sonraki 4 maça baktığınızda oyuncular arasında her şey değişmişti. Biz bir aile gibiydik. Temmuz-Ağustos gibi geri döndüğümüzde, takımın ruh hali aynı değildi. İyi idman yapıyorduk; ama artık kardeş gibi değildik. Dorukhan, Ljajic ve Oğuzhan gibi oyuncular gitmişti. Sahadayken oyun değişiyor. Geçen sezon ve bu sezonki Ghezzal’a bakın, farklı. O, iyi bir futbolcu; ama ilerde Aboubakar varken daha farklıydı. Aboubakar çok disiplinli, ekstra antrenman yapar, en iyimizi verelim diye bizi iterdi. Bugüne bakın, Aboubakar döndükten sonra takım bambaşka oldu. Bence Sergen hissetmişti. Kadrodan çıkartıldığımda pek konuşmadık; çünkü O, öyle bir hoca değil. Alanya’da da çalıştık, O’nu tanıyorum. Sergen Yalçın ile sadece sahada konuşursun. Sahada değilsen pek konuşamazsın. Ama yardımcı Murat hoca ile konuştum." dedi.

- ATİBA BENİM HALA KAPTANIM -

"Hala böyle düşünüyorum. Aboubakar ile birlikte oynasanız anlarsınız. Çok iyi bir futbolcu. Bir santrfor olarak Aboubakar’ı Lewandowski gibi Avrupa’nın en iyileri ile kıyaslayabilirsiniz.Takımdan ayrıldığı zaman Türkiye’de benzer bir kaliteyi bulmak çok zor olacaktı; çünkü O formundaydı, hızlıydı, teknikti. O’nun gibisini fazla göremezdiniz. Arabistan’dan ayrıldığında Ronaldo’yu getirdiler ama “Aboubakar’ı geri istiyoruz” dediler. Bu yeterince anlatıyor. Beşiktaş O’nu geri getirdiği için mutluyum; Atiba’dan sonra O, kaptan gibi. Atiba hala benim kaptanım, sonsuza kadar. Şimdi her şey farklı, böyle devam ederlerse şampiyon bile olabilirler. Umarım iyi noktada bitirirler." dedi.

- VALERİEN ISMAEL BENİM İÇİN GÖRÜŞTÜ -

"Evet, 2-3 kez konuştuk. Bir gün antrenmanda konuştuk, durumumu sordu. Sonra telefonlaştık. Başta, Sergen takımdayken “hoca artık seni kadroda istemiyor” demişlerdi. O gidince, durumlar değişince kadroya dönebileceğimi düşündüm. Ismael’e yazdım. “Kadroya dönebilirim, idman yapabilirim, eğer iyi olmadığımı düşünürsen de tamam, başka bir yere giderim” dedim. O da onayladı, ama önce kulübe sorması gerektiğini söyledi.Sonrasında bana bir şeylerin yolunda olmadığını, “Benden önce neler oldu bilmiyorum ama yeni hoca olduğum için baskı yapamam. Bunun hakkında konuşabilmem için birçok maç kazanmalıyım. Şu anda imkanı yok gibi ama istersen senin için birkaç kulüple görüşürüm” dedi. Kadroya geri dönemedim." dedi.

- RIDVAN'I SATMAK İSTEDİKLERİNİ BİLİYORDUM -

"Evet, evet. Kulüp buna çok önceden karar vermişti zaten. Bir keresinde koronavirüse yakalanmıştım sanırım, emin değilim. Rıdvan’ın oynamama ihtimali vardı. “Yarın idmana çıkıyorsun” dediler. “Ama 1 hafta beklemem gerektiğini söylemiştiniz” dedim. “Hayır, yarın çalışıyorsun” dediler. Ben de idman yaptım. Çılgıncaydı, 3 gün içinde birkaç aylık antrenman yaptım. 3 antrenmanda bütün programları uyguladılar. Başakşehir maçıydı. Sonra Necip’in testi de pozitif geldi. Sonunda Rıdvan oynayabilir duruma gelince bana dönüp, “7 gün beklememiz lazım” dediler. “Ama bu hafta sonu oynayacağımı söylemiştiniz” dedim. Sonra eve döndüm. Yaşananlar garipti. Rıdvan’ı satmak istediklerini biliyordum. “Daha az oynaman lazım. O, Türk bir oyuncu, milli takıma gitmesi lazım” şeklinde şeyler söyleniyordu. Saygı duydum; ama burada kazanmak için oynuyoruz. Ben bunun için oynarım. Daha iyiyse tabii ki O oynasın; ama değilse bırakın da kazanalım. Bunun sadece futbolla ilgili olmadığını anladım. Durumu kabullendim, biz bir takımdık ve egomuz yoktu. Rıdvan’a bol şans dileyen ilk kişi bendim. İlk yarıdan sonra konuşup tavsiyede bile bulundum; çünkü O’ndan daha fazla maça çıkmıştım, daha fazla şey biliyordum, Süper Lig’de daha fazla maça çıkmıştım. Teşekkür etmişti, aramız iyiydi. Kulüp, her şeyi kontrol etmek istedi; ama her şey zaten yolundaydı. Pjanic ve Michy (Batshuayi) gibi oyuncular gelince artık takımda ego da vardı. Her şey değişti, “Haydi çocuklar, ekstra çalışalım” diyen Aboubakar’dan farklıydı. Michy daha gençti, Süper Lig tecrübesi yoktu, Aboubakar kadar profesyonel değildi. Bu da her şeyi değiştirdi. Bazen antrenmanda kavga bile ederdik. Süper Lig’de bitirdiğimiz sırayı gördünüz. 6. veya 7. olduk. Bu, yönetimsel bir sonuçtu. " dedi.

- EŞİT ŞARTLARA SAHİP DEĞİLDİM -

"Evet, şampiyon olduğumuz dönemdeki gibi değildik. Bir noktada onları anlıyorum, diğer yandan ne yapmak istediklerine karar vermeleri gerekiyor diye düşündüm.  “İyisin; ama biz O’nu tercih ediyoruz” dedikleri zaman futbol oynamak zor oluyor. Artık evde hissetmiyorsun, her zaman deplasmanda gibisin. Hata yapmasan bile “Eğer hata yaparsam beni alırlar” diye düşünüyorsun. İyi oynasan bile konu yüzde yüz senin yeteneğinle ilgili olmuyor. Rıdvan’a, “Şanslısın; çünkü sahaya çıkınca özgür oynuyorsun, hata yapsan da sorun değil” dedim. Toplantılarda hoca bile bana “Şunu yapamazsın, yaparsan seni satarlar” diyordu. Ama Rıdvan’a sadece “Oyna” diyorlardı. Eşit şartlara sahip değildik. Çok zordu, bu durumda olan tek oyuncu da ben değildim, birçoğu yaşadı. “Alanyaspor’dan geldim diye beni yargılıyorlar” şeklinde düşünmeye başladım." dedi.

- BİZ DE SONUNA KADAR ONUN ARKASINDAYIZ DİYEN KİMSE YOK -

"Bir keresinde kulüple toplantıdaydık. Bir oyuncu sosyal medyada bir taraftara cevap vermişti. “Eğer onlara cevap veremeyeceksek, bizi kim koruyacak?” diye sordum. Anderlecht’teyken, Alanya’dayken bir sorun yaşanınca, o sorun içerde kalırdı. Başkan gelir, oyuncuyla konuşur, tavrından hoşlanmadığını söyler; biz de sorunu içerde çözerdik. Ama Beşiktaş her şeyi medyanın önünde hallediyor. Beşiktaş’ın resmi sitesinde oyuncular hakkında birçok açıklama yapılıyor. “O, şu zamana kadar Beşiktaş’ın oyuncusu, biz de sonuna kadar onun arkasındayız” diyen kimse yok." dedi

- BANA DİREKT OYNA DENDİ -

"Beşiktaş’a geldiğimde bana direkt “Oyna” dendi. İlk maçımı hatırlıyorum, PAOK’a karşıydı. Bir gün önce oyuncuların listesini aldım. İsimlerini öğrenmeye çalıştım.Evet. “Tamam, bu numara Necip. Necip, değil mi?” diye çalışıyordum; çünkü onları tanımıyordum.Takım arkadaşımı bilmiyordum ve oynadım. O maçı tekrar izledim, bir an hatırlıyorum, ofsayt pozisyonuydu. Biri “o tarafa”, diğeri “bu tarafa” diyordu. “Kimi dinleyeceğim?” diyordum. Bilmiyordum. Korkunçtu. Kariyerimin en berbat maçıydı. Sonra Beşiktaş’ta işlerin nasıl ilerlediğini anladım. " dedi.

- SERGEN İÇİN DE BİR ŞEYLER İNŞA ETMEK ÇOK ZORDU -

"Böyle bir mücadeleye hazır değildik. Ligde şampiyon olduğumuz takım ile Şampiyonlar Ligi’ne katıldığımız takım aynı değildi. 1 yıllık işi 2 haftada yitirdik. Takımın çoğunu değiştirdik. Oyuncuların zihniyeti değişti. Ghezzal ile Rosier dönecek mi, bilmiyorduk. Takımdaki ego yükselmeye başladı. Antrenman temposu düşmeye başladı. Sergen için de bu takımda bir şey inşa etmek çok zordu. Bir takımla kampa başladık, ilk iki maça farklı bir takımla çıktık. Sonra sorunlar başladı." dedi.

- NECİP GELDİ -

"O hafta çok kötüydü. Covid aşısı olmam gerekiyordu; ama istememiştim çünkü Fransa’da zaten yaptırmıştım. Kampa girmeden önce aşıyı Fransa’da yaptırmamı istemişlerdi. Sonra ikincisini yaptırmam gerektiğini söylediler. Fransa’dakinin kabul edilmediğini, ikinci aşının gerekli olduğunu söylediler. O aşıdan sonra bütün hafta kendimi iyi hissetmedim. Antrenmanda bile iyi değildim, ateş vardı. Her gün ilaç alıyordum, sürekli doktora gidiyordum. Hasta gibi değildim ama pek yemek yiyemiyordum, tuhaftım. Ben hasta olmazdım, garipti. Maç sırasında kenarda ısınan oyuncuyla konuştum. İyi olduğumu söylediler ama iyi hissetmiyordum. “Beni şimdi oyundan alın” dedim. “5 dakika daha oyna, iyisin” dediler. İyi hissedebilirim ama bir sonraki maç için dinlensem daha iyi diye düşündüm. Sonra öksürmeye başladım, az nefes alıyordum, covid olduğumu sandım. Yere düşünce kusmaya başladım. Kusmaya başladığımda Necip geldi, hemen beni iyi bir pozisyona soktu ama sağlık ekibi sırtüstü yatırdı, ben de içime doğru kusmaya başladım. Bu yüzden daha da kötüleştim. Nefes alamadım. Sonra iyileştim. Bu olaydan sonra beni görmezden gelmeye başladılar gibi hissediyorum. Bazı insanlar değişti, “O’nunla fazla konuşma, yakında gidecek” diyenler vardı. Böyle hissettim. Tedaviden sonra geldim, “Yarın gel” yaptılar. “Hayır, iyiyim, oynamak istiyorum, çalışabilirim” dedim. “Hayır” dediler. Evdeyken günde iki kez Muaythai’ye gidiyordum; ama onlar “Hayır, hazır değilsin” diyorlardı." dedi.

- TARAFTARLAR BENDEN YOK YERE NEFRET ETTİ -

"Bir keresinde; ki bunu kimsenin bildiğini sanmıyorum, hangi maçtı… Denizli maçıydı. Oradan döndük. Necip koronavirüs olduğu için oynamamıştı, maç sonrasında İstanbul’a dönünce herkesin teste gireceğini, kimin pozitif olup olmadığına bakacaklarını söylediler. Teste girdik, sonra bize 2-3 gün izin verdiler. O esnada ben de Alanya’ya gittim. Oraya gittiğimde evimdeydim, kulüp doktoru aradı ve “Testin pozitif” dedi. Ben de “Alanya’dayım, o zaman evimde kalayım” diye düşündüm. Alanyaspor’un doktorunu arayacaktım, onları tanıyordum, hala görüşüyorduk. “Normal prosedürü uygularız. Test olur, dinlenirsin. Size doktorun numarasını veririm, konuşursunuz” dedim. “Hayır, İstanbul’a dönmen lazım” dediler. “Pozitifsem uçağa binip İstanbul’a dönemem” dedim. Arabayla bile olsa saatler sürer ve herkes bilir ki bu, futbolcunun bacakları için iyi değildir. Beni görüntülü aradılar, 5-6 kişi vardı, bazılarını daha önce hiç görmemiştim, kulüpte olduklarını bile bilmiyordum. O gün hemen dönmem gerektiğini söylediler. “Ambulans göndereceğiz, seni İstanbul’a getirecekler” dediler. “Bunu yapamam, dünyanın en iyi arabası olsa bile, yatak olsa bile yapmayacağım. 10 saat sürecek, bu yüzden uçak var” dedim. “Konforlu olacak, her şey yolunda gidecek, sonra hastaneye geçeceksin ve evine gideceksin” dediler. Kabul ettim, “Siz öyle diyorsanız saygı duyarım” dedim. Ambulans geldi, beni sedyeye yatırdılar. Deli biriymişim gibi kemerler bağladılar. O şekilde, İstanbul’a kadar tam 10 saat durdum. Tuvalete gitmeme izin vermediler, yemek vermediler. Hiçbir şey vermediler! İstanbul’daki hastaneye geldiğimizde bacaklarımı hissetmiyordum; çünkü içerisi çok soğuktu. Beni odaya soktular, kapıyı kapattılar ve 1 gün boyunca kimseyi görmedim, hiç kimseyi. Mesaj attım, kimse cevap vermedi. Bir adam gelip ilaç verdi ve sonra eve gidebileceğimi söyledi. “Ama pozitifim, insanlarla temas kurmamam gerektiğini söylediniz” dedim. O da gidebileceğimi söyleyince kulübü aradım, anlattım, onay verdiler. “Nasıl eve gideceğim ki? Arabam kulüpte, yanımda hiçbir şey yok. Nasıl yapacağım?” dedim. “Taksi bulmaya çalış” dediler. “Tamam” dedim. Çıkıp yürümeye başladım. Işıklarda Mensah’ı gördüm. “Ne yapıyorsun?” dedi. “Eve gitmeye çalışıyorum” dedim. Elimde navigasyonla yürüyordum. “Ben seni eve götürürüm” dedi, ben de pozitif olduğumu söyledim ama eve götüreceğini söyledi. “Seni eve götürür, sonra arabanı getiririm” dedi. “Neler oldu böyle” diye düşündüm. Pozitif olduğumu söyledikleri için 21 gün boyunca evdeydim. Kulüpten hiç mesaj gelmedi. Hiçbir şey gelmedi, “Antrenman yap, şunu yap, belki bir test daha yaparız” falan gibi. Kick Boks hocam “Test yapalım, negatifsen salona gelir çalışırsın” dedi. Test yaptık ve negatif çıktı. Salona gittim. Neden takımla olamadığımı sorduğumda kulübün testini yapmam gerektiğini söylediler. İşte o zaman bir şeylerin yolunda olmadığını anlamıştım. Belki de Rıdvan için bir planları vardı ve beni kenara çekebilmenin tek yolu bu yaptıklarıydı. Futbolu seviyorum, çalışır ve en iyimi veririm. Kadrodan çıkartıldığımda bana izin veriyorlardı. İzinliyken kulübün salonuna gidiyordum, “Buraya gelemezsin” diyorlardı. Çalışmak isteyen bir oyuncu varken “Yapma, çalışma” denmesi çok tuhaftı. Sonra bir ceza belgesi geldi. Ne kadardı, hatırlayamıyorum, 30 bin gibiydi. Kulübün etikleri bende yokmuş, öyle dediler. Oyunculara saygı duymuyor, hocayla kavga ediyormuşum. O kağıt hala duruyor. Çok şaşırmıştım. Oyuncular bana nerede olduğumu sorduğu zaman “Size saygı duymadığımı söylüyorlar” demiştim. Kadro dışı kaldığımı medyayla paylaştılar. Taraftarlar benden yok yere nefret etti. Çok zordu, milyonlarca insan bunu görüyordu ve kendini savunamıyordun. Kulübe saygım vardı, sıkıntı istemiyordum, bu yüzden insanlara durumu anlatamıyordum." dedi.

- BEŞİKTAŞ KESİNLİKLE ŞAMPİYON OLABİLİR -

"Bence kesinlikle şampiyon olabilirler; çünkü Aboubakar’ı bilirim. Meydan okumayı sever, asla pes etmez, her sene bütün kupaları kazanabilse onu da yapar. O da böyle bir şansı olduğunu biliyor. Belki de bu yüzden geri dönmüştür. Beşiktaş’ın şampiyonluk şansının olmaması için bir sebep göremiyorum." dedi."

- TÜRKİYE'DE HER ŞEYİ HEMEN İSTİYORLAR -

"Katılmıyorum; çünkü bu sadece hocalık bir iş değil. Hoca takımı kurar; ama en önemlisi oyuncudur. Çünkü maçı biz oynuyoruz.Bana göre Ismael’de Avrupa mantalitesi vardı. 3 yıllık bir projesi vardı, 6 aylık değil. Bu plana göre “Geldiğim zaman bazen iyi bazen de kötü günler olacak; ama 1.5 yıl sonra her şey iyi olacak. Sistem iyileşecek, oyuncularla iletişim mükemmel olacak. Sonrasında benim tarzım gelişecek, iyi olacak” diyordu. Avrupa mantalitesi budur. Ama Türkiye’de her şeyi hemen istiyorlar. Şimdi olsun! Her şey zaman alır. İyi olman için zamana ihtiyacın var." dedi.

- MASUAKU İLE GÖRÜŞTÜM -

"Evet, evet. Onlarla hala konuşuyorum. Bazılarıyla görüştüm, Welinton ile görüştük. Masukau ile milli takımda beraberiz… Evet, transfer olmadan önce Beşiktaş’ın nasıl olduğunu sordu. İyi bir kulüp olduğunu söyledim. Herkes kötü konuşacağımı zannetti ama hayır, ben bunları yaşadım diye O da aynısını yaşayacak değildi.Atiba da orada, çok konuşuyoruz. Ben ona “Atiboo” diyorum.O günleri özlüyorum, özlüyoruz. O anlarımızı özlüyoruz. Doğal bir futbol oynuyorduk, eğlenceliydi, güzel sonuçlar alıyorduk, herkes birbirini seviyordu.Futbolu bu adamlarla bitirebileceğimi bilseydim yapardım, onlarla emekli olurdum. Değişen her şeyin ardından en çok bunu özlüyorum." dedi.

- TAKIMIN ARKASINDA DURUN -

"Böyle kalmaya devam edin. Sadık kalın çünkü sadakat benim için hayattaki en önemli şeydir. Takımın arkasında durun. Kim oynarsa oynasın, başkan ya da yöneticiler kim olursa olsun destekliyorlar, bence bu iyi bir şey. Taraftarlarla iletişimim hala iyi, bazıları beni, gülüşümü, neşemi , savaşmamı özlediğini söyleyen mesajlar atıyor. Hiç değişmeyin. Onlar için en iyisini diliyorum." dedi.

Haber kaynağı: Ortacizgi.com