Türkiye'nin en iyi iki takımının mücadelesinde dün müthiş bir mücadele izledik.

Öncelikle tebriklerim iki takıma...

Beşiktaş maça müthiş seyirci desteğiyle ile başladı. Trabzonspor 90 dakika bu baskıyı sahasında karşılamaya çalışırken iki kaleci harika kurtarışlarıyla takımlarını ayakta tuttu.

Ersin iki pozisyonda kalesinde devleşirken Uğurcan beş müthiş kurtarışla maça damgasını vurdu.

Ancak Uğurcan gibi milli armayı taşıyan ismin saha içinde Beşiktaşlı futbolcuları ve tribünleri kışkırtmasını yakıştıramadım.

Sahanın yıldızı dün izlemeye doyamadığım Pjanic'ti. Geçtiğimiz hafta onun için maestro benzetmesi yapmıştım. Dün harika ötesi takım arkadaşlarını yönetti. harika paslarla Beşiktaşlı forvetlere nefis paslar attı.

Ben olsam Pjanic'in 90 dakikasını altyapılarda takımda oynayan geleceğin yıldızlarına seyrettirirdim.

Dün Pjanic'in 90 dakikalık performansı altyapılarda futbolcu olmak isteyen her gence izletmek gerekir. Bu sezon eleştirdiğimiz Ghezzal'ın dünkü kazanma isteği ve Josef'in insanüstü gayreti ise dün Beşiktaş adına olumlu izlenimlerdi.

Son 15'te oyuna giren N'koudou'yu da fazlasıyla özlemişiz.

Beşiktaş'ın yol yorgunu olması normal karşılanması gerekirdi ama Siyah-beyazlı futbolcular müthiş bir enerji sahaya koydular.

Peki Beşiktaş neden yenildi?

Öncelikle kanatlarda oynayan Rosier ve Umut hücuma iyi çıkmalarına rağmen isabetli paslar ve ortalar atamadılar. Alexis yine takımdan kopuktu. Tabii bir de son vuruş özürlüsü Güven Yalçın da 3 puanın kazanılmasına engel oldu.

Trabzon'un golünde Hamsik ve Abdulkadir'in imzasının yanında Vida'nın klasına yakışmayan hatası vardı.

Trabzonspor oyunda sakin kalmaya çalışırken son dakikalarda beraberliğe razı gibiydi. Bordo- Mavili ekip kazanmasını bilerek ligde önemli bir avantajı cebine koydu.

Maçın hakkı bu değildi ama futbol böyle bir oyun işte!

Lige verilen ara Beşiktaş'a ilaç gibi gelecek. Geçen sezon da milli aranın ardından Beşiktaş fırtına gibi esmeye başlamıştı. Maraton uzun, bu sezon da aynısı neden olmasın?

Sinan Vardar / Fotomaç